Integratieve kindertherapie (IKT)
Integratieve kindertherapie is een kortdurende, effectieve vorm van behandeling voor kinderen tussen de 4 en 12 jaar. Het is een van de mogelijke behandelvormen bedoeld voor kinderen die niet lekker in hun vel zitten, angstig zijn, gepest worden, verdrietig zijn, snel boos worden, zich erg gespannen voelen, negatief over zichzelf denken, niet naar school willen, slecht slapen, moeilijk contact maken, zichzelf wegcijferen, moeite hebben met de verklaring die gevonden is (diagnose), zich veel zorgen maken… niet gelukkig zijn.
Het doel hiervan is dat het kind weer met zelfvertrouwen en plezier in het leven staat!
Bij Integratieve kindertherapie staat niet de klacht of de behandeling centraal, maar het unieke kind met zijn eigen kracht. De therapie is persoonsgericht, de behandeling wordt afgestemd op dat wat het kind nodig heeft om zich weer gelukkig te voelen. De kindertherapeut richt zich op de binnenwereld van het kind, maar ook op zijn plek in het gezin en zijn relaties met de buitenwereld.
‘Integratief’ wil zeggen dat de therapeut samen met het kind, uitgaande van de specifieke situatie en mogelijkheden van het kind en de ouders, de therapie vorm geeft. Hierbij worden diverse werkvormen ingezet die voor het kind steunend kunnen zijn, waaronder therapeutisch spel, creativiteit, visualisaties en psycho-educatie. De ouders worden hierin nauw betrokken en indien nodig verschuift in onderling overleg het accent meer naar ouderbegeleiding. ‘Integratief’ wil ook zeggen dat het kind meer inzicht krijgt in zichzelf en al zijn mogelijkheden. Het kind leert allerlei kanten van zichzelf beter kennen en accepteren.
Voorbeeld: Tom, 11 jaar zit niet lekker in zijn vel. Hij maakt een zware, vermoeide indruk en laat thuis boze uitbarstingen zien. In de therapie brengt Tom met Playmobil zijn dubbelgevoel in beeld. Aan de ene kant wil hij met zijn schip naar ‘booseiland’ waar hij al jaren niet meer is geweest. Aan de andere kant durft hij er niet naar toe uit angst dat zijn schip stuk zal gaan. Tom weet precies wat er nodig is: een licht en luchtig schip, wat sterk genoeg is en tegen een stootje kan. Middels verschillende spelvormen ontdekt Tom zijn eigen krachten en herwint hij zelfvertrouwen. Zijn zware energie maakt plaats voor luchtigheid en vrolijkheid. Zijn schip blijkt over meer hulpbronnen te beschikken dan Tom dacht en uiteindelijk kiest hij ervoor om dat te doen wat hij wil; zijn booseiland bezoeken. Hij ontdekt dat door zijn boosheid niet langer te onderdrukken hij op komt voor zichzelf, fijnere contacten heeft en weer met plezier in het leven staat. De laatste sessie danst Tom lichtvoetig boksend door de kamer en roept: “Ik voel me als Rico Verhoeven”.